Ο Στέλιος Καζαντζίδης γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου του 1931. Ο πατέρας του Χαράλαμπος, χτίστης στο επάγγελμα και μέλος της Εθνικής Τροφοδότησης Ανταρτών (ΕΤΑ), δολοφονήθηκε από δεξιούς το 1945. Ο Καζαντζίδης αναγκάστηκε να κάνει πολλές δουλειές για να μπορέσει να επιβιώσει. Κατά τη στρατιωτική του θητεία ορίστηκε υπεύθυνος σε τάγμα μουλαράδων. Μια κλωτσιά όμως στα γεννητικά του όργανα, του στέρησε την πατρότητα.
Ο πρώτος άνθρωπος που εκτίμησε την φωνή του ήταν κάποιο αφεντικό του, που τον άκουσε να τραγουδά την ώρα της δουλειάς και του χάρισε μια κιθάρα. Μετέπειτα δάσκαλος του Καζαντζίδη υπήρξε ο Στέλιος Χρυσίνης, ένας τυφλός συνθέτης.
Το 1952 έκανε το δισκογραφικό ντεμπούτο του με ένα τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα με τίτλο "Για μπάνιο πάω". Ο δίσκος δεν πούλησε και η καριέρα του θα έσβηνε πριν καλά, καλά αρχίσει. Αυτός που αντιλήφθηκε τις δυνατότητες της φωνής του ήταν ο συνθέτης Γιάννης Παπαϊωάννου. Το τραγούδι που του έγραψε με τίτλο «Οι βαλίτσες» έγινε μεγάλη επιτυχία.
Τον Οκτώβρη του 1965 ο Καζαντζίδης, η Μαρινέλλα και ο Μανώλης Αγγελόπουλος προετοίμαζαν μία σειρά από συναυλίες, που τελικά δεν πραγματοποίησαν, αφού ο Καζαντζίδης πήρε τη μεγάλη απόφαση να σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις σε κέντρα εξαιτίας της απάνθρωπης κατάστασης που επικρατούσε σε αυτά για τους καλλιτέχνες.
Μαζί με τη Μαρινέλλα και τον ποδοσφαιριστή Μίμη Παπαϊωάννου πήγαν στη Γερμανία για συναυλίες. Την ίδια εποχή μαζί με τον Χρήστο Κολοκοτρώνη, που έγραψε τους στίχους, δημιούργησαν τον ύμνο της ΑΕΚ που ερμήνευσε ο Παπαϊωάννου με τίτλο "Νικήστε, νικήστε".
Εκείνη την περίοδο έκανε και την πρώτη του προσπάθεια να δημιουργήσει τη δική του δισκογραφική εταιρεία, την "STANDAR", η οποία όμως δεν κατάφερε να κερδοφορήσει. Την ίδια μοίρα είχαν και οι άλλες επιχειρηματικές του κινήσεις, όπως η εκτροφή βατράχων και το ούζο Υπάρχω που κυκλοφόρησε αργότερα.
Στα τέλη του 1975 κυκλοφόρησε το δίσκο "Υπάρχω" σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους του Πυθαγόρας. Για τα επόμενα δώδεκα χρόνια αποχώρησε από τη δισκογραφία. Επέστρεψε το 1987 με το δίσκο "Ο δρόμος της επιστροφής". Ακολούθησε ο δίσκος "Ελεύθερος" στην Polygram. Το τελευταίο τραγούδι που ερμήνευσε λίγους μήνες πριν εισαχθεί στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών με καρκινώματα στον εγκέφαλο είναι το "Έρχονται χρόνια δύσκολα".
Πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 2001.
